Sa wad dee ka! (Nu hoop ik van harte dat ik dit goed geschreven heb

De wifi in het park was vrij slecht waardoor ik een tijdje niks van me heb laten horen maar hier is weer een update!

Allereerst wil ik even reageren op het nieuws rondom de aardbeving in Nepal. Ik ben ontzettend geschrokken van het nieuws en het zet je zeker wel even aan het denken hoe makkelijk ik daar tijdens de aardbeving nog had kunnen zijn. Maar gelukkig was ik op dat moment al in Thailand en ik kan je vertellen dat ik iedere God die ik maar kon bedenken daarvoor bedankt heb. Wel kende ik een aantal mensen die nog in Nepal waren maar die zijn gelukkig ongedeerd en ook de familie waarbij ik in Nepal heb gelogeerd is gelukkig ongedeerd. Hoewel ik alles rondom de aardbeving vreselijk vind, probeer ik er niet al teveel bij stil te staan om de simpele reden dat ik ook nog wil genieten van de rest van mijn tijd hier. Al is helemaal er niet over nadenken me nog niet gelukt.

Nu naar het Elephant Nature Park waar ik de afgelopen drie weken vrijwilligerswerk heb gedaan. Ik zal eerst even proberen om zo goed mogelijk uit te leggen waar het park voor staat.

Zes jaar geleden was ik met mijn familie op vakantie in Indonesie. Hier kregen wij de kans om op een olifant te rijden, dit vond ik toen echt helemaal fantastisch. We hebben honderden foto's genomen en ik heb enorm genoten die dag, niet wetende dat ik hiermee de mishandeling van olifanten ondersteun.

Zo worden alle werkende olifanten getraind dmv een zogenaamde 'crush'. Dit is een kleine houten kooi waar de olifant drie dagen tot soms wel twee weken in vastgezet wordt. Vervolgens wordt de olifant 24 uur per dag gemarteld en krijgt hij of zij gedurende de tijd in de 'crush' geen eten, drinken of slaap. De mensen gaan hierin zover met martelen tot de olifant opgeeft en bereid is om dood te gaan, oftewel tot hij zijn eigen wil heeft opgegeven en voortaan onderdanig zal zijn aan de mens. Dit gaat ook vaak te ver, zo sterft in 40% van de gevallen de olifant. Alle werkende olifanten gaan door deze 'crush' op het moment dat ze drie of vier jaar oud zijn en vanaf dat moment begint hun werkende leven.

Veel olifanten worden gebruikt in de inmiddels illegale houtkap. Ze moeten dag en nacht gigantische bomen verslepen terwijl een mahout met een ijzeren stok de olifant slaat op de meest gevoelige plaatsen. Wanneer de olifanten even rust krijgen staan ze in hun eigen poep en plas met niet genoeg eten en drinken. De bergen waarover ze het hout moeten verplaatsen zijn ontzettend stijl en hierdoor is het geen uitzondering dat een olifant valt. Het resultaat van deze val is vaak een gebroken heup of in de gelukkige gevallen voor de olifant betekent het de dood. Ook is de kans aanwezig dat de olifant op een landmijn gaat staan en op deze manier een been verliest.

Andere olifanten worden gebruikt voor de toeristenindustrie. Ze worden gebruikt om te bedelen op straat, om shows te geven aan toeristen en om toeristen op hen te laten rijden. Dit is net zo een grote hel voor de olifant als de houtkap. Ook hier zijn de olifanten vaak zwaar ondervoed en krijgen ze niet genoeg drinken en slaap. Er zijn zelfs zat olifanten die overdag in de toeristenindustrie werken en s'nachts in de illegale houtkap met als resultaat dat ze nooit slapen.

Hoewel een olifant veel kilo's kan trekken is hij helemaal niet zo sterk in zijn rug. Zo kan een olifant maar ongeveer 50 kg dragen. Het stoeltje waar de toeristen op zitten weegt gemiddeld al 50 kg en dan komt het gewicht van de toeristen daar nog bovenop, het resultaat hiervan is dat veel olifanten hun rug breken.

Het Elephant Nature Park doet haar best om onder leiding van de oprichtster Lek Chailert zo veel mogelijk olifanten te redden door ze op te kopen en vervolgens zo vrij mogelijk te laten leven. Helaas kunnen de meeste olifanten niet terug in het wild worden uitgezet na alle jaren met mensen maar dit park is een goed alternatief. Inmiddels zijn er 44 olifanten in het park. Maar ze redt niet alleen olifanten, zo zijn er ook meer dan 400 honden en 200 katten in het park. De verhalen van de verschillende olifanten die gered zijn, zijn vreselijk. Zo zijn een aantal olifanten blind in hun linkeroog, de mahouts geloven namelijk dat een olifant vanuit links kan doden en daarom steken ze haar linkeroog vaak uit.

De afgelopen drie weken heb ik de eer gehad om een steentje bij te dragen in dit park. De eerste week waren we met 50 vrijwilligers en hebben we veel dingen rondom de olifanten gedaan zoals de slaapvertrekken schoongemaakt, poep geschept, mais uit de velden gehaald en eten voor de olifanten klaargemaakt. Deze week was voornamelijk ontzettend gezellig met de groep. Op zondag ging ik voor een nacht naar Chiang Mai en zijn we met bijna de hele groep uit geweest. Het uitgaansleven hier is een gekke wereld, met ontzettend veel Ladyboys en allerlei Thaiboks wedstrijden. De volgende ochtend ging ik samen met een jongen uit Mexico terug naar het park en bleek het dat ik voedselvergiftiging had opgelopen. Ik ben vervolgens een aantal dagen flink van de kaart geweest maar donderdag was ik er weer helemaal en kon ik aan het werk van de tweede en derde week beginnen. Deze twee weken kreeg ik namelijk met vijf anderen de zorg over de oude olifant Saza. Het enige wat ik had gemist was een filmploeg uit Zuid-Korea die ons kwam volgen voor een documentaire, dusja geen fame in Zuid-Korea voor mij

Saza is tussen de 65 en 75 jaar oud en ze is in januari gered door Lek uit een trekkingkamp. Ze had allemaal verwondingen door de trekkingstoel en door de mahout en ze weigerde te eten. In het park staat ze nog afgescheiden van de andere olifanten omdat ze nog steeds te zwak is maar ze ziet er al een stuk beter uit dan in januari. Ook krijgt ze speciale voeding om aan te komen en dit was onze taak in deze weken. Het was fantastisch om voor Saza te mogen zorgen en als je in haar mooie bruine ogen kijkt is het moeilijk voor te stellen dat mensen haar pijn hebben willen doen. Hoewel Saza haar hele leven gemarteld is door mensen, is ze totaal niet agressief naar mensen toe. Ze heeft echt al onze harten gestolen. Tegen de tijd dat ik weer wegging uit het park mocht Saza al steeds meer tijd met de andere olifanten in het park doorbrengen en ik hoop van harte dat ze straks in een kudde wordt opgenomen.

De afgelopen drie weken waren enorm hard werken. We begonnen al om 7.30 uur en waren vaak pas rond 18 uur s'avonds klaar terwijl het ook nog eens bloedheet was met temperaturen rond de 40 graden. Maar ik heb van iedere seconde genoten. Verder heb ik de meest fantastische en inspirerende mensen ontmoet in het park waaronder de oprichtster Lek. Op een avond gaf ze een speech en het merendeel van de mensen verliet de zaal in tranen, die vrouw kan spreken zeg! Ik ben zeer onder de indruk van alles wat ik heb gezien en gehoord. Het enige minpunt was een gigantische spin die ik heb gezien. Hij was zo groot als mijn hoofd!!! Ik moet eerlijk zeggen dat ik hem alleen van een meter of twintig afstand heb bekeken en ik dus de foto in de bijlage niet zelf heb gemaakt.

Momenteel ben ik aan het bijkomen in Chiang Mai en zondag vertrek ik alweer naar het laatste deel van mijn reis; India!

Nu wil ik een laatste oproep aan jullie doen, support alsjeblieft niet de werkende olifanten in welke manier dan ook. Olifanten horen geen trucjes te doen, ze horen in het wild in een kudde te leven zonder mensen die hen lastig vallen. Puur en alleen naar de olifanten kijken zonder ze aan te raken of op ze te rijden is al zo super leuk kan ik je vertellen!

Hier is even een kort filmpje:

https://www.youtube.com/watch?v=a0FivyPprLk

Veel liefs!